Gezi Fotoğrafçılığı Serisi – Kadir İrkin ile Kula

Gezmek, seyahat etmek, farklı insanları ve kültürleri tanırken yeni yerler keşfetmek, her zaman insan için yenileyici ve heyecan verici olmuştur. Bu düşünceyle yola çıkarak sizleri Türk Nikon Gezi Fotoğrafçılığı serisi ile tanıştırmıştık. Gezi fotoğrafçılığı serisi duyurusundan sonra açıkçası düşündüğümüzden daha fazla sayıda geri dönüşler ve katılım isteği almış bulunmaktayız. Bu elbette hem Türk Nikon’u takip edenler hem de doğal olarak fotoğraf dünyası için oldukça sevindirici bir durum. İlk konuğumuz Mutlu Topaloğlu’nun Nepal gezisinden sonra şimdi pusulayı ülkemize, Kula ilçesine çeviriyoruz.

Bugün gezi fotoğrafçılığı serisinde fotoğraf kareleriyle bizlere Kula’yı anlatacak kişi Kadir İrkin olacak. Önce Kadir İrkin kimdir yine kendi anlatımıyla kısaca bahsediyor olalım. Ardından sizi Kula fotoğrafları ve gezi notlarıyla baş başa bırakalım.

1972 Adana doğumluyum. Ege Üniversite Tekstil Mühendisliği mezunuyum. İzmir’de yaşıyorum. Halen Tekstil Mühendisliği yapmaktayım. Fotoğrafçılık benim için bir hobi ve bu konuda  ticari bir kaygı gütmüyorum. Genel olarak belgesel niteliği taşıyabilecek konular, gezi fotoğrafçılığı ve insan manzaraları ilgi alanımda. Kuş ve doğa fotoğrafçılığı da özendiğim konulardan ama vakit ve ekipman konusunda sıkıntım var. Geniş açı çalışmayı seviyorum, genellikle 50mm odak mesafesi altında lensler kullanıyorum. Konuya, kişiye yakın olmayı, diyalog kurmayı seviyorum. Diyalog kurmadığım bir portre benim için bir anlam ifade etmiyor.

Kadir İrkin ile Kula Gezisi Notları ve Fotoğrafları

Uzun şehirlerarası yolculuklarda geçti ömrümün bir bölümü, hasret yüklü yalnız yolculukların yoldaşıdır otobüsün penceresinden seyredilen şehirler. Seyahat keyfi pencereden bakarak hissettiğin kadardır ancak, bu yolculuklarımın sürekli rotası olan Adana-İzmir arasında defalarca yolculuk yaptığım halde hiç bilmediğim ilçelerden biriydi benim için Kula, İzmir’e gelmeden önce sadece son mola yeri olarak kaldı yıllarca hep aklımda, otobüsün penceresinden izlemekle yetindiğim küçük bir kasaba, yol kenarından kutu gibi görünen kırmızı çatılı evlerden ibaretti bütün bildiğim. Aslında hiçbir şey bilmiyormuşum.

Nihayet fotoğraf sebebiyle tanıştım Kula’yla, ne de geç kalmışım bu güzellikler ile. İyi ki de fotoğraf varmış hayatımda dedim, geçte olsa fırsat sağladı bana.. Bir yeri anlatmak için aslında ilk gördüğümde yazmak istiyorum. O ilk anların duygusu ve tarif gücü farklı oluyor, aradan bir süre geçince anlatım gücü düşmez umarım..

Kula’yı henüz görmemiş arkadaşlarıma anlattığım ilk cümle 17-18.nci yüzyılı halen görebileceğiniz bir Osmanlı kasabası. Eski gravürlerde betimlenen bir mimari capcanlı karşınızda.. Kasabaya girer girmez bir açıkhava müzesine giriyormuş gibi oluyorsunuz, eski evler tüm heybetiyle, tüm yaşanmışlıklarıyla, tüm ruhuyla karşınızda duruyor.

Duvarların, kapıların, pencerelerin renkleri sizi baştan çıkarıyor. Her bir duvar başka renk, her bir kapı başka renk, her evin penceresi başka renk. Sanki herkes birbiriyle anlaşmış, kendilerine uygun bir kombinasyon seçmiş, kimsenin renk kombinasyonu diğeriyle benzer değil sanki. Belki evlerini böyle tarif ediyorlardı. Soğuk gri bir şehirden bu renkli sokaklara girmenin keyfi tarifsiz, bir an çocuk gibi oluyorsunuz, kaybettiğiniz bir heyecan duygusu transfer oluyor kalbinize..

Sokaklarında kaybolmak lazım bir yeri iyice tanımak için, plansızca dalıyoruz sokaklarına, nereden nasıl çıkarız düşünmeden. Bir anda kendimizi 200 yıl öncesinde hayal ediyoruz. Nasıl bir yaşam vardı acaba,nasıl insanlar yaşardı. Büyükşehirlerde karşı komşumuzu bile tanımadan, paylaşımın sıfır noktasında olduğu bir zamanda buradaki yaşam tarzı içimi nasılda ısıtıyor anlatamam. Evlerin mimarisi hayranlık uyandırıcı, kimi evlerin Rum evi olduğu mimarisinde açıkça belli oluyor, tek düze bir mimari yok, bu da ilginç bir nokta aslında. Çok renkli duvarları olduğu gibi çok renkli bir nüfus karakterine sahip olduğunu görüyoruz..

Sokaklar daracık, neredeyse karşı karşıya olan evlere ait pencereler içiçe girmiş. Hepsinin içinde avlular, meyve ağaçları var. Gören herkesin aklından mutlaka geçiyordur bu evde çocukluğumu geçirsem nasıl güzel olurdu veya bu evde yaşasam çocuğum ne mutlu olurdu diye. Büyükşehir hayatının bu duygusal yoksunluklarını bu sokakları gezerken hayalde olsa yaşıyor insan bir an..

Sokakta rastladığımız insanlar çok sıcakkanlı, selamlaşmalar, bir şeyler ikram etme teklifleri insanı şaşırtıyor. Bir de şansınıza düğün varsa sokakta, sizi krallar gibi ağırlayacaklardır. Kimsiniz, kimlerdensiniz diye sormaya bile gerek duymadan bir masa hazırlayıp, size düğün yemekleri ile dolu tepsilerde ikramda bulunacaklardır. Şaşkınlığınız daha da artacak, şehrin az iletişimli yaşantısında böyle bir sıcak ilgiyi görmediğimiz için inanılmaz mutluluk duyuyor insan. Benim en sevdiğim düğün yemeği etli nohut yemeği, gezdiğiniz zaman varsa bir düğün hemen yanaşın sofraya.

Sokakları dolaşmak çok keyifli, hayaller ile dolu, birazda esnafın halen eski sıcaklığıyla çalıştığı Arasta’da dolaşmanızı öneririm. Tükenmekte olan zanaatlar ile günümüz ticari eşyalarının bir alanda görebileceğiniz bir yer. Keçe yapan son insanları mutlaka ziyaret edin, son iki dükkân kaldığı söylüyordu keçecilerden birisi. Merhaba deyip dükkânlarına uğrayın, çekinmeyin, hiç yabancı karşılamazlar sizi. Biraz sohbet edin, ne kadar zorlu bir iş olduğunu izleyin.

Semer yapan bir iki dükkân var yine yakınlarında, oraya da uğrayın mutlaka, onlar o kadar alışkın ki çat kapı gelen ziyaretçilere. Özellikle fotografçılar çok aşındırmış dükkânlarının kapısını, o kadar çok fotoğraf çekilmişler ki, bizlere direktif bile veriyorlar şu açıdan çekmelisin diye.

Eski kahvehaneler, deri işi yapanlar, leblebiciler, demirciler, kalaycılar görebilirsiniz çarşı içlerinde, tabi bu dükkânların yanında diğer işkollarına ait dükkânlar var bolca. Her biri sizi meraklı gözler ile selamlayacaklardır, her biri çay ısmarlama teklifinde bulunacaklardır.

Ne sıcak bir ortam diye içinizden geçireceksiniz bir anda. Umarım sokaklarının, çarşılarının bu özgün, bu sıcak ortamı hiçbir zaman bozulmaz. Demircilerin, bakırcıların çekiç sesleri koro halinde yankılanmaya devam eder. Umarım şehirlerin soğuk havası buraya kadar gelmez.

Kasaba içinde güzel eski camiler, birkaç kilise yıkıntısı görebilirsiniz, ruhban okulu ve kilisenin bir tanesi restorasyona girmişti son gittiğimde, umarım orijinalliğini bozmazlar.

Kasaba Türkiye’nin en genç volkanik oluşumlarının kıyısına kurulmuş, bu volkanik oluşumları mutlaka görmelisiniz, sönmüş volkanik tepeleri çıplak konik bir toprak yığını gibi duruyor, lavların soğuduktan sonra yüzeyde oluşturdukları ilginç şekilleri görüp şaşırmalısınız. Rengarenk bir kasabanın hemen yanıbaşındaki bu siyahi, yanık toprakları görünce kendinizi başka bir gezegen yüzeyinde zannedebilirsiniz..Volkanik oluşumlar günümüze miras olarak jeotermal kaynakları ve maden sularını bırakmış..

Kula’ya gelmişken görmeden gitmemeniz gereken yerlerden biri de peribacaları. Ürgüp ve Göreme’deki gibi fazla miktarda olmasa da buradada muhteşem bir görsellik izleyebilirsiniz.. Rüzgarın bir heykeltraş gibi özenle işlediği kayaları görmenizi tavsiye ederim.

Kula çevresindeki köylerde birbirinden güzel rotalardan biridir.Bunlardan tavsiye edeceğim eski bir Rum köyü olan İncesu ile Yunus Emre ve Taptuk Emre türbelerinin bulunduğu Emre Köyü..

Gezi Yazılarında bir klasiktir aslında şurdan kaç km, burdan kaç km diye.. Ben yazmıyorum. Artık teknoloji çok ilerledi. Telefonlarda bile programlarla mesafe görülebiliyor.

Gezi yazıları yüreğimizde bıraktığı izler, damağımızda bıraktığı lezzetler üzerine olmalı artık. İzmir’den yaklaşık 2 saatlik bir yolculukla geçmişin güzelliklerinin halen bozulmadan yaşandığı bu kasabaya mutlaka ziyaret edilmesini tavsiye ediyorum. Gelin bu tarihi dokuyu yüreğinizde hissedin, eski duvarlara bir dokunun, evlerin avlularını dolaşın, insanlar ile sohbet edin.. Burasının müze kent olarak turizmde hakettiği ilgiyi görmesini yürekten isterim.

Selamlarımla…

Yazıları ve fotoğrafları iki senedir sürekli bölgesel bir dergide yayınlanan Kadir irkin, 6 yıldır DSLR kamera kullanıyor. Sony, Pentax, Canon gibi önemli markaları kullandıktan sonra şu an Nikon D700’ü ile gezilerini fotoğraflıyor. Kadir İrkin’e kendi websitesinden ve facebook sayfasından ulaşabilirsiniz.

Websitesi : http://www.kadirirkin.com

Facebook : http://www.facebook.com/kadirirkin

Kadir İrkin’e gezi fotoğrafçılığı serimize katıldığı ve bizlerle Kula gezisini paylaştığı için Türk Nikon olarak teşekkür ediyoruz. Gitmiş kadar olduk diyoruz ve gezi fotoğraflarını anlatımlarıyla beraber paylaşmak isteyen fotoğrafçı dostlar için küçük bir not düşüyoruz.

Sizde bu projenin içinde yer almak istiyorsanız. Bizimle info@fotopedi.org adresinden irtibata geçebilirsiniz. Gezi Fotoğrafları Serisi’ndeki beklentimiz; kısa özgeçmişinizle birlikte, en fazla 25 fotoğraftan oluşan ve “Türk Nikon Gezi Fotoğrafçılığı Serisi” kısmında bahsettiğimiz detayları içerecek şekilde geziyi anlatan fotoğrafları, her bir fotoğrafın hikayesiyle birlikte bize e-mail ile göndermeniz.  Gönderinizi takiben yapılacak değerlendirme neticesinde sizde bu projenin bir parçası olabilirsiniz.